O 29 de agosto, un grupo de Físicos que volaba en un avión, viuse rodeado por unha nube de antimateria. Hoxe seis anos despois, ainda seguen sen saber o que pasou ese día no avión.
Joseph Dwyer, físico da universidade de New Hampshire, voaba con un grupo de colegas, cando se produxo un turbulento e inesperado encontro. Todo parecía ir ben ata que o avión se colocou encima dunh agran tomenta, o avión foi zarandeado e empezou a caer.
Pero durante eses minutos, os aparatos mostraron mais cousas, o avión estaba rodeado por unha nube de positróns (particulas de antimateria opostas aos electróns) que non debía estar ahí. E é algo inesplicable por calquera proceso coñecido. Sábese que algunhas veces as tormentas producen destellos de raios gamma , que poden chegar a creas pares de electróns e positróns cando interactuan co aire.
Pero os integrantes do avión aseguran que non viron brillantes de raios gamma junto aos positróns. Pero só puideron ver unha nube de positróns.
Sabemos que no Universo hai duas clases de materias: a normal e a antimateria, aparte da materia escura, a normal e a antimateria son idénticas excepto polo signo de carga. Para cada tipo de partícula normal existe unha antipartícula (no caso do electrón e o positrón).
Outra das opcións que investigaron os cientificos é unha posible especie de raio escuro, que se producen dentro da tormenta eléctrica e producen alternancias cos demais raios normais. Nun raio escuro as particulas energéticas son moi aceleradas, chegando en ocasións a producir positróns que axudan a descargar energía nun campo eléctrico.
Si che interesa saber mais destes novos tipos de fenómenos podes consultar as seguintes páxinas:
http://www.abc.es/ciencia/20150514/abci-misteriosa-nube-antimateria-201505132230.html
http://pijamasurf.com/2013/05/nueva-evidencia-sobre-los-rayos-negros-la-radiacion-mas-poderosa-y-breve-de-la-tierra/
O telescopio espacial Hubble da NASA captou esta imaxen, da galaxia NGC 7714, en la misma dirección que la constelación Piscis.
Fai mais de 100 millóns de anos prodúxose unha forza gravitacional, coa NGC 7714, e ca NGC 7715, estas aproximáronse ata o punto de corromperense as estructuras.
Como resultado as estrelas crearon unha ponte entre as dúas galaxias, que traslada material dende a NGC 7715 hasta a súa compañeira a NGC 7714. Producindo explosións de formación estelar.
Mais información:
http://www.elmundo.es/ciencia/2015/02/02/54cb7fa5ca47413d158b458a.html
Como resultado as estrelas crearon unha ponte entre as dúas galaxias, que traslada material dende a NGC 7715 hasta a súa compañeira a NGC 7714. Producindo explosións de formación estelar.
Mais información:
http://www.elmundo.es/ciencia/2015/02/02/54cb7fa5ca47413d158b458a.html